سؤال و جواب های مهم درباره HPV و زگیل‌ تناسلی در آقایان

ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) نام یک گروه بسیار رایج از ویروس‌هاست. این ویروس‌ها در اکثر افراد مشکلی ایجاد نمی‌کنند، اما بعضی از انواع آن می‌تواند باعث زگیل تناسلی و یا سرطان شود.

بیش از 150 نوع ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) وجود دارد که هر کدام دارای شماره‌ای برای شناسایی آن هستند، به عنوان مثال HPV-6، HPV-11، HPV-16 و HPV-18. ویروس‌های پاپیلومای انسانی ویروس‌هایی هستند که می‌توانند بسیاری از قسمت‌های بدن را آلوده کنند. برخی از انواع HPV از طریق رابطه جنسی منتقل می‌شوند و می‌توانند زگیل یا عواقب دیگری مانند سرطان (مانند دهانه رحم، آلت تناسلی و مقعد) ایجاد کنند. گونه‌های HPV که نواحی مقعد و تناسلی (آنوژنیتال) را آلوده می‌کنند، با انواعی که سایر نواحی بدن مانند انگشتان دست، دست‌ها و صورت را آلوده می‌کنند یکسان نیستند. گونه‌هایی که باعث ایجاد زگیل‌های آنوژنیتال می‌شوند معمولاً باعث سرطان نمی‌شوند.

انواع مختلف HPV بر اساس ارتباط آنها با سرطان اغلب به دو دسته کم‌خطر و پرخطر طبقه‌بندی می‌شوند. انواع «کم‌خطر» به ندرت با سرطان مرتبط هستند. گونه‌های پرخطر بیشتر احتمال دارد که منجر به ایجاد سرطان شوند. اگرچه انواع خاصی از HPV با سرطان مرتبط است، بروز سرطان در اثر HPV یک رویداد نادر در نظر گرفته می‌شود.

اکثر آقایانی که عفونت HPV آنوژنیتال دارند هیچ علامتی ندارند و بیشتر عفونت‌ها بدون هرگونه درمان، ظرف چند سال از بین می‌روند. با این حال، عفونت HPV در برخی از افراد می‌تواند سال‌ها ادامه داشته باشد.

برخی از افراد آلوده به عفونت HPV ممکن است به زگیل‌های آنوژنیتال مبتلا شوند. عفونت HPV همچنین با ایجاد سرطان در آقایان، از جمله آلت تناسلی و مقعد مرتبط است.

برخی از عفونت‌های HPV، عمدتاً HPV-6 و HPV-11، می‌توانند موجب ایجاد زگیل‌های آنوژنیتال شوند. زگیل‌های تناسلی معمولاً گوشتی‌رنگ هستند، بافت نرمی دارند و ممکن است به صورت برآمدگی‌های ریز مسطح، و یا برآمدگی‌هایی شبیه گل‌کلم ظاهر شوند. این نوع زگیل‌ها معمولا بدون درد هستند اما ممکن است خارش داشته باشند. آنها معمولا در بیش از یک مکان رشد می‌کنند و احتمال دارد در گروه‌های بزرگ جمع شوند. گاهی اوقات زگیل‌های آنوژنیتال ممکن است وجود داشته باشند اما اگر داخلی باشند (مثلاً داخل واژن یا راست روده) یا اگر روی پوست باشند و خیلی کوچک باشند، دیده نمی‌شوند ممکن است قابل‌مشاهده نباشند. باید توجه داشت زگیل‌های آنوژنیتال به سرطان تبدیل نمی‌شوند.

اگر از نظر جنسی فعال هستید، باید به طور منظم معاینه شوید. اگر فکر می‌کنید زگیل دارید، باید با یک پزشک متخصص صحبت کنید.

عفونت مداوم HPV با انواع پرخطر، عامل اصلی بیش از 99درصد از سرطان‌های دهانه رحم است. عفونت ناشی از گونه‌های پرخطر HPV همچنین یکی از دلایل مهم سرطان مقعد است. HPV می‌تواند در ایجاد سرطان‌های آلت تناسلی و اوروفارنکس (در گلو، در پشت دهان) نیز نقش داشته باشد. هر دو سرطان مقعد و آلت تناسلی نادر هستند، اما آمارهای سرطان مقعد در حال افزایش است. سرطان مقعد در آقایان و خانم‌های مثبت HIV با نرخ بالایی یافت می‌شود.

تخمین زده می‌شود که HPV یکی از شایع‌ترین عفونت‌های مقاربتی سراسر جهان باشد. هر فردی که از نظر جنسی فعال باشد احتمال دارد به این ویروس مبتلا شود. مطالعات نشان می‌دهد که تقریباً 75درصد از آقایان و خانم‌های فعال از نظر جنسی، در مقطعی از زندگی خود به عفونت HPV آنوژنیتال مبتلا می‌شوند. اکثر عفونت‌های HPV بدون هیچ علامتی رخ می‌دهند و بدون درمان در عرض دو سال از بین می‌روند.

گونه‌های HPV که باعث ایجاد زگیل‌های تناسلی می‌شوند (بیشتر HPV-6 و HPV-11) از طریق تماس پوست به پوست، معمولاً در طول رابطه جنسی واژینال، مقعدی یا احتمالاً دهانی با فردی که عفونت دارد، پخش می‌شود. با این حال، در صورت تماس با ناحیه آلوده (پوست به پوست) در ناحیه تناسلی، ممکن است بدون داشتن رابطه جنسی کامل، به این ویروس آلوده شوید. عفونت HPV در صورت وجود زگیل بیشتر احتمال دارد منتقل شود، اما ویروس(ها) حتی زمانی که هیچ زگیل قابل‌مشاهده‌ای وجود نداشته باشد نیز قابلیت انتقال دارند.

همچنین ممکن است هم‌زمان به بیش از یک نوع HPV آلوده شوید.

تشخیص زگیل‌های تناسلی یا ضایعات پیش‌سرطانی یا سرطانی مرتبط با HPV لزوماً به معنای خیانت همسر نیست. عفونت HPV ممکن است سال‌ها پیش اتفاق افتاده باشد و ویروس می‌تواند هفته‌ها، سال‌ها یا حتی یک عمر بدون هیچ نشانه‌ای از عفونت در بدن باقی بماند. این امر باعث می‌شود که تشخیص دقیق زمان آلودگی و یا این که از چه کسی این ویروس منتقل شده است، دشوار باشد.

هیچ راهی برای فهمیدن مدت‌زمان وجود عفونت وجود ندارد. اکثر افرادی که دارای عفونت ناخوشایند HPV هستند از آن آگاه نیستند.

در حال حاضر، آزمایش DNA برای خانم‌ها تأیید شده است اما برای آقایان تأیید نشده است. با این حال، تشخیص زگیل‌های آنوژنیتال، که شایع‌ترین پیامد عفونت HPV در آقایان است، امکان‌پذیر است. زگیل‌های تناسلی با یک بازرسی بصری در طی معاینه فیزیکی توسط پزشک متخصص تشخیص داده می‌شوند. مهم است به خاطر داشته باشید که صرفاً به این دلیل که نمی‌توانید زگیل را ببینید، به این معنی نیست که شما زگیل ندارید. آنها ممکن است کوچک باشند، یا در جایی که نتوانید آنها را ببینید، مانند داخل راست‌روده. انجام معاینات منظم توسط یک پزشک متخصص در این زمینه بسیار مهم است.

فعلا هیچ توصیه عمومی برای غربالگری سرطان آلت تناسلی یا مقعد وجود ندارد. ممکن است تست پاپ اسمیر برای غربالگری تغییرات سلولی در مقعد (تغییرات پیش‌سرطانی و سرطانی) تجویز شود، به همان روشی که برای تشخیص تغییرات سلولی در دهانه رحم خانم‌ها استفاده می‌شود. محققان هنوز در تلاش هستند دریابند آیا این کار روشی مناسب و مقرون‌به‌صرفه برای غربال‌گری سرطان مقعد است یا خیر. در غیاب توصیه‌های غربالگری یا تست‌های غربالگری مؤثر، بسیار مهم است که معاینات منظم داشته باشید و به پزشک متخصص در مورد علائم خود اطلاع دهید.

گرچه هیچ درمانی برای عفونت HPV وجود ندارد، اما زگیل‌ها، ضایعات و تغییرات پیش‌سرطانی و سرطانیِ ناشی از ویروس‌ها قابل مدیریت و یا درمان هستند. هیچ درمانی تضمین نمی‌کند که عفونت HPV دیگر در بدن وجود ندارد.

برخی از درمان‌های زگیل تناسلی مانند کرایوتراپی (انجماد زگیل)، در کلینیک یا مطب پزشک انجام می‌شود، ولی سایر درمان‌ها مانند کِرم‌های تجویزی را می‌توان در خانه استفاده کرد. در اغلب موارد، انجام درمان‌های مکرر ضروری است. فقط به این دلیل که دیگر نمی‌توانید زگیل را ببینید به این معنی نیست که عفونت HPV از بین رفته است؛ ویروس ممکن است همچنان وجود داشته باشد و این بدان معنی است که احتمال دارد بدون قرار گرفتن مجدد در معرض ویروس، دوباره زگیل ایجاد شود. در اکثر افراد، زگیل‌ها به مرور زمان و خود به خود از بین می‌روند.

ضایعات و تغییرات پیش‌سرطانیِ ناشی از انواع پرخطر HPV در صورت صلاحدید پزشک متخصص می‌توانند درمان می‌شوند. بخش اعظم این عفونت‌ها بدون هیچ درمانی برطرف می‌شوند. تنها تعداد کمی از عفونت‌های پایدار با خطر بالا، تبدیل به سرطان می‌شوند. مانند بسیاری از سرطان‌های دیگر، تشخیص زودهنگام یکی از عوامل کلیدی برای درمان موفقیت‌آمیز است.

افرادی که دچار نقص ایمنی هستند، به ویژه افرادی که HIV مثبت هستند، نیاز به مراقبت ویژه دارند.

اگر خانمی دارای ناهنجاری‌های تشخیص‌داده‌شده در تست پاپ‌اسمیر یا سرطان دهانه رحم باشد، نیازی نیست که شریک جنسی او به دنبال ارزیابی و درمان بالینی باشند، مگر این‌که نیاز به ارزیابی علائم HPV (مانند زگیل‌های تناسلی) یا سایر عفونت‌های مقاربتی باشد. به طور مشابه، اگر شریک جنسی شما سابقه فعلی یا قبلی زگیل‌های آنوژنیتال یا عفونت HPV داشته باشد، نیازی به ارزیابی بالینی و درمان نیست، مگر این‌که ارزیابی علائم HPV یا سایر عفونت‌های مقاربتی لازم باشد.

با وجود این که داشتن کاندوم، خطر عفونت HPV را کاملا از بین نمی‌برد، اما استفاده مداوم و مناسب از کاندوم در طول رابطه جنسی واژینال، مقعدی و دهانی، احتمال ابتلا به HPV یا انتقال آن را به شریک زندگی کاهش می‌دهد. باید به خاطر داشته باشید که کاندوم فقط می‌تواند از ناحیه‌ای که پوشش داده می‌شود محافظت کند؛ بنابراین ممکن است توسط هر زگیلِ بدون پوشش (مثلاً روی کیسه بیضه) عفونی شود. استفاده از کاندوم همچنین به محافظت از شما در برابر سایر عفونت‌های مقاربتی کمک می‌کند و احتمال بارداری ناخواسته را کاهش می‌دهد.

روش‌های دیگر برای کاهش خطر ابتلا به عفونت عبارتند از: به تعویق انداختن فعالیت جنسی، محدود کردن تعداد شرکای جنسی، و در نظر گرفتن سابقه جنسی شریک جنسی‌تان، مثلاً اگر وی قبلا با چند نفر رابطه جنسی داشته‌است.

در حال حاضر چند نوع واکسن HPV مجاز برای پیشگیری وجود دارد، از جمله Gardasil و Cervarix.

واکسن Gardasil در برابر چهار نوع ویروس HPV محافظت می‌کند: دو نوع که تقریباً 70درصد از سرطان‌های دهانه رحم را ایجاد می‌کنند (HPV-16 و HPV-18) و دو نوع که تقریباً 90درصد از همه زگیل‌های آنوژنیتال در آقایان و خانم‌ها را ایجاد می‌کنند (HPV-6 و HPV-11). این واکسن برای استفاده در خانم‌ها و آقایان در سنین 9 تا 26 سال تأیید شده است.

واکسن Cervarix در برابر دو نوع HPV که تقریباً 70درصد از سرطان‌های دهانه رحم را ایجاد می‌کنند (HPV-16 و HPV-18) محافظت می‌کند و برای خانم‌های 10 تا 25 ساله تأیید شده است.

به یاد داشته باشید که عفونت‌های HPV شایع هستند. افراد را نباید بر اساس این آلودگی قضاوت کرد که دچار عفونت منتقل‌شونده از طریق جنسی هستند، زیرا این مسئله بازتاب شخصیت یک فرد نیست.

درک این نکته مهم است که حتی با وجود HPV یا سایر عفونت‌های مقاربتی، همچنان می‌توان یک زندگی متعادل و سالم، از جمله زندگی جنسی رضایت‌بخش داشت. با توجه به ارتباط بین HPV و سرطان، مهم است که به خاطر داشته باشید که اگر عفونت HPV دارید، احتمال کمی وجود دارد که به سرطان مبتلا شوید.