آزمایش پروکلسی‌تونین (PCT)

پروکلسی‌تونین ماده‌ای‌ است که توسط بسیاری از سلول‌های بدن، اغلب در پاسخ به عفونت‌های باکتریایی یا آسیب بافتی تولید می‌شود. سطح پروکسی‌تونین خون در عفونت‌های باکتریایی سیستمیک و سپسیس (Sepsis) به‌طور قابل‌توجهی افزایش می‌یابد. این آزمایش، میزان پروکلسی‌تونین خون را اندازه می‌گیرد.

سپسیس، جدی‌ترین و شاید خطرناک‌ترین پاسخ التهابی بدن در برابر عفونت‌های باکتریایی ا‌ست.

این آزمایش برای کمک به تشخیص سپسیس در صورت بیماری شدید و شناسایی خطر ابتلا به سپسیس شدید یا شوک سپسیس به‌کار می‌رود. هم‌چنین از این تست برای کمک به تشخیص عفونت‌های باکتریایی شدید، تشخیص آنها از بیماری‌های غیر‌باکتریایی، و کمک به هدایت درمان با آنتی‌بیوتیک‌ها استفاده می‌شود.

از نمونه‌ی خونی برای انجام این تست استفاده می‌شود.

آزمایش پروکلسی‌تونین ممکن است به همراه سایر آزمایش‌ها برای کمک به تشخیص سپسسیس در افرادی که به شدت مریض هستند، استفاده می‌شود. از این آزمایش بیشتر در بخش اورژانس یا مراقبت‌های ویژه (ICU) برای افراد با نشانه‌هایی که ممکن است به دلیل سپسیس باشد، انجام می‌گیرد.

ممکن است به‌هنگام خونگیری کمی درد یا سوزش را در محل فرو رفتن سوزن به بدن احساس کنید. ممکن است در محل خونگیری کمی احساس ضربان قوی نیز بکنید. همچنین احتمال کبودی نیز وجود دارد ولی به‌زودی رفع خواهد ‌شد.

نتایج آزمایش پروکلسی‌تونین به همراه بررسی‌های بالینی و آزمایش‌های دیگر تفسیر می‌شوند.

مقدیر پایین پروکلسی‌تونین در فردی که به‌شدت مریض است به معنی این است که احتمال ابتلا به سپسیس و یا پیشرفت بیماری کم است. مقادیر پایین به این معنی‌ست که نشانه‌های فرد به دلیلی به‌غیر از عفونت‌های باکتریایی مثل عفونت ویروسی است. همچنین سطح پایین پروکلسی‌تونین نشانه‌ای از عفونت موضعی است که در بدن پخش نشده و یا عفونت سیستمیکی که کمتر از ۶‌ ساعت عمر داشته‌است.

مقادیر بالا نشانه‌ی ابتلا به سپسیس به احتمال زیاد و یا افزایش ریسک پیشرفت بیماری‌ است. مقادیر بالا در افراد مبتلا به عفونت‌های باکتریایی جدی مثل مننژیت دیده‌می‌شود.

سطح متوسط پروکلسی‌تونین معمولاً به دلیل بیماری غیرعفونی و یا به دلیل عغونت در مراحل اولیه است که باید به همراه سایر آزمایش‌ها به‌دقت بررسی شود. همچنین در کودکان مبتلا به عفونت کلیوی نیز این مورد دیده ‌می‌شود.

کاهش سطح کلسی‌تونین به‌مرور زمان در فردی که تحت‌درمان سپسیس یا عفونت باکتریایی، نشانه‌ی پاسخ درمان بر روی فرد است. مقادیر ثابت و یا افزاینده، نشانه‌ی پیوستگی و یا ادامه به درمان است.